|
|
|
|||
ิ |
ดอกแก้วขาวนวลชู่ช่อสง่างาม
กลิ่นหอมขจรขจายรายล้อม
มดน้อยไต่ตอมกลีบดอก แสนสดชื่นยามสูดดม ดอกแก้วบนต้นแสนงดงาม ธรรมชาติคืนความอุดมสม ยามใดที่เจ้าถูกเด็ดดม เจ้าจะเหี่ยวโรยราอย่าง เจ้าควรอยู่บนต้นอย่างถาวร เจ้าจะได้มีชีวิตยืนยง ความสวยสดของพืชพันธุ์ อยู่ยาวนานบนวงจรชีวิตธรรมชาต |
ชีวิตไม่ได้ราบรื่น
เหมือนทะเลไร้คลื่นยามเหงา แต่ชีวิตต้องเจอทั้งคลื่น หนัก...และเบา ที่เหลือก็อยู่ที่เราจะเลือกมัน ดอกไม้มีหนามแหลม มิใช่แย้มคอยคนชม
บานไว้เพื่อสะสม ความอุดมแห่งผืนดิน |
ดอกไม้
ดอกไม้กลางทุ่งร้าง ลำเนา เบ่งดอกชวนชมเย้า หยอกย้อ กลีบกรายระริกเร้า ลมเร่ง ร่าวมา กลีบก็ปะทะคล้อ ค่อยคล้อย คราวลม ดอกไม้คือมือคล้ำ กำเคียว ลมโหมยิ่งโหมร้าย ห้ำแรง ลมพ้นเหลือไม้แห้ง ซากฝัง |